بهترین درمان برای دررفتگی لگن و بررسی تعویض مفصل لگن

درمان دررفتگی لگن و تعویض مفصل لگن، اقدامات پزشکی پیشرفته‌ای هستند که به افرادی که مشکلات جدی در مفاصل لگن خود را تجربه می‌کنند، امکان بهبود و بازگشت به فعالیت‌های روزمره را فراهم می‌کنند. درمان دررفتگی لگن ممکن است با روش‌های غیرجراحی شروع شود. این درمان شامل فیزیوتراپی، مصرف داروها و تغییرات در سبک زندگی می‌شود. اگر این اقدامات نتیجه مطلوبی به همراه نداشته باشند یا وضعیت بیمار بهبود نیابد، پزشک ممکن است به روش جراحی درمان را انجام دهد.

تعویض مفصل لگن یا آرتروپلاستی لگن، یک جراحی پیشرفته است که در آن مفصل آسیب دیده با مفصل مصنوعی جایگزین می‌شود. این جراحی معمولاً به عنوان گزینه‌ای در مواردی همچون دررفتگی شدید لگن به دلیل آرتریت یا آسیب ناشی از صدمات جدی در نظر گرفته می‌شود. تعویض مفصل لگن می‌تواند به بیماران کمک کند تا به طور معناداری از درد کاسته و قابلیت حرکت خود را بهبود بخشند. پس از جراحی، فیزیوتراپی و مراقبت‌های لازم بعد از جراحی می‌تواند به سرعت فرآیند بهبودی را تسریع کند و بیمار را به سرعت به فعالیت‌های روزمره و سبک زندگی فعال بازگرداند.

در رفتگی لگن چیست؟

دررفتگی لگن (Pelvic organ prolapse) به وضعیتی اطلاق می‌شود که یک یا چند عضو داخلی در منطقه لگن، از موقعیت طبیعی خود خارج شده و به طور نامناسب درون لگن حرکت می‌کنند. درون لگن قرار گرفتن عضو‌های داخلی می‌تواند به دلیل ضعف عضلات و بافت‌های حمایتی لگن، عضلات لگنی، تغییرات ساختاری یا عملکردی در بافت‌ها، ضربه‌ها، تغییرات سنی، بارداری و زایمان، ورزش‌های سنگین یا تکراری و برخی اختلالات استخوانی ایجاد شود. در صورتی که عضوی، مانند رحم، مثانه از موقعیت طبیعی خود درون لگن خارج شود، این حالت را دررفتگی لگن می‌نامند.

علائم دررفتگی لگن ممکن است شامل درد در منطقه لگن، کمر و ساقه، سختی در حرکت کردن لگن، احساس ناپایداری و عدم تعادل، خستگی و ضعف عضلانی در منطقه پایینی بدن و مشکلات در راه رفتن باشد. در تشخیص درست دررفتگی لگن، پزشک معمولاً معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و در صورت لزوم ممکن است از روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا رادیولوژی استفاده کند.

درمان دررفتگی لگن ممکن است شامل ترکیبی از روش‌های غیرجراحی و جراحی باشد. روش‌های غیرجراحی شامل تمرینات تقویتی عضلات لگن، تغییرات در فعالیت‌های روزانه، استفاده از ابزارهای حمایتی مانند لگن‌بند و استفاده از داروها برای تقویت بافت‌ها و عضلات می‌شوند. در برخی موارد جراحی ممکن است لازم باشد تا عضو دررفته را به موقعیت طبیعی برگردانند و بافت‌ها را تقویت کنند. بهتر است که در صورت تجربه هرگونه علائم یا شکایت مربوط به دررفتگی لگن، با پزشک متخصص فیزیوتراپی یا متخصص ارتوپدی مشورت کنید. آنها می‌توانند تشخیص درست را بررسی کنند و برنامه درمانی مناسب برای شما تنظیم کنند.

تعویض مفصل لگن چگونه است؟

تعویض مفصل لگن یا (Total Hip Replacement) یک روش جراحی است که در آن مفصل لگن آسیب‌دیده یا ناتوان شده با مفصل مصنوعی جایگزین می‌شود. این روش جراحی برای بهبود درد، حرکت و عملکرد مفصل لگن استفاده می‌شود. در طول این جراحی، مفصل آسیب‌دیده و بخشی از استخوان محیطی آن با مفصل مصنوعی جایگزین می‌شود. مراحل عمومی جراحی تعویض مفصل لگن به شرح زیر است:

• آماده‌سازی: بیمار به بخش اتاق عمل منتقل می‌شود و تحت بی‌هوشی قرار می‌گیرد.
• برش: پزشک یک برش در ناحیه لگن ایجاد می‌کند تا به مفصل لگن دسترسی داشته باشد.
• برداشتن مفصل آسیب‌دیده: مفصل لگن آسیب‌دیده و بخشی از استخوان محیطی آن برداشته می‌شود.
• نصب مفصل مصنوعی: مفصل مصنوعی که شامل رأس فمورال (قسمت بالایی استخوان ران) و پان (قسمتی که درون شونه استخوان لگن قرار می‌گیرد) است، درون استخوان لگن ثابت می‌شود. ممکن است آن را با پیچ‌ها، چسب‌ها یا سیم‌های فلزی ثابت کنند.
• بستن برش: پس از نصب مفصل مصنوعی، برش در ناحیه لگن بسته می‌شود و محل جراحی پوشیده می‌شود.
• بازگشت به بخش مراقبتی بیمارستان: بیمار به اتاق مراقبتی بیمارستان منتقل می‌شود و در طول مدت اقامت در بیمارستان، تحت مراقبت‌های نظارتی و فیزیوتراپی قرار می‌گیرد.

بعد از جراحی، بیمار بهبودی مرحله به مرحله خواهد داشت و ممکن است نیاز به فیزیوتراپی برای بهبودی در حرکت و قدرت عضلات لگن داشته باشد. لازم است که توجه داشته باشید هر عمل جراحی دارای مخاطرات و عوارض ممکن است و هر مورد باید براساس وضعیت فرد و توصیه پزشک بررسی شود. اطلاعات بیشتر در مورد جزئیات عملیات، زمان بهبودی و مراقبت‌های بعد از جراحی را می‌توانید از پزشک خود دریافت کنید.

جراح ارتوپد باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟

جراح ارتوپد یک تخصص پزشکی است که به تشخیص و درمان مشکلات سیستم اسکلتی و عضلانی می‌پردازد. برای این که یک جراح ارتوپد موفق باشد و بهترین خدمات را به بیماران ارائه دهد، باید دارای ویژگی‌ها و مهارت‌های زیر باشد:

• تحصیلات و تخصص: باید دارای تحصیلات عالی در زمینه پزشکی با تخصص در ارتوپدی باشد. حداقل باید دارای دیپلم بورد در ارتوپدی یا تخصص مشابه باشد.
• تجربه: تجربه کاری گسترده در زمینه ارتوپدی بسیار مهم است. افتخارات و تحقیقات انجام شده در حوزه ارتوپدی نیز نشانگر تخصص و تجربه است.
• مهارت جراحی: باید مهارت‌های بالینی و جراحی بسیار خوبی داشته باشد. توانایی انجام جراحی‌های پیچیده در حوزه‌های مختلف ارتوپدی از جمله جراحی مفصل، جراحی استخوان.
• تعامل انسانی و ارتباط مؤثر: توانایی برقراری ارتباط موثر با بیماران و توانایی گوش دادن به نیازهای آن‌ها. توانایی توضیح دادن به زبان ساده به بیماران در مورد وضعیت‌ها و طرح درمان.

ترکیب این ویژگی‌ها به یک جراح ارتوپد کمک می‌کند تا به عنوان یک جراح مؤثر و موفق در زمینه ارتوپدی شناخته شود.

کلام آخر

بهترین جراح ارتوپد، فردی است که به ترکیب منحصر به فردی از دانش تخصصی، مهارت‌های جراحی برتر، و خصوصیات انسانی برجسته دست یافته باشد. این جراحان علاوه بر تحصیلات عالی در زمینه پزشکی و تخصص در ارتوپدی، باید تجربه و مهارت گسترده‌ای در انجام جراحی‌های مختلف ارتوپدی داشته باشند. دکتر مهربان مهرآئین قادر به ارزیابی دقیق و تشخیص صحیح مشکلات اسکلتی و عضلانی هستند. با توجه به همین امر بهترین درمان ممکن را به بیماران ارائه می‌دهد.